Bali, Lombok en Gili Trawangan

Hoi lieve lezers en lezeressen!

Hoe gaat het daar in Nederland? Hier gaat alles nog steeds erg goed! Bij deze een update vanaf waar ik vorige keer gebleven was.

We waren de 16e mei ’s avonds laat aangekomen in de hoofdstad van Bali, Denpasar. Hier hebben we een hostel gezocht (en gevonden) en de volgende ochtend gelijk op pad gegaan voor mijn Thaise 60-dagen visum! Dat ging echt zo chill en makkelijk gelukkig! Het consulaat was gewoon een woonhuis en toen ik aanbelde moest de man die in de tuin aan het werken was nog even snel zijn shirt aantrekken voordat hij de poort open deed. Ik was een beetje slecht voorbereid, had geen kopie van mijn paspoort, geen bewijs dat ik Thailand zou verlaten en ook geen dollars. Gelukkig was dit allemaal geen probleem. Ik mocht bij de man achterop zijn scooter springen en hij bracht me naar een kopieerapparaat voor een kopie van mijn paspoort en naar een internetcafé zodat ik het Eticket van mijn mail af kon plukken en uit kon printen. En het betalen van het visum in Ruppia in plaats van in dollars was ook geen probleem. Zo relaxt dat die man zo aardig was, in Suriname was ik al drie keer boos aangekeken en weggestuurd om het zelf maar uit te zoeken.

Na het visumgeregel vertrokken naar Ubud, iets meer richting het noorden. Dit is een heel leuk kunstenaarsstadje waar we twee dagen verbleven. Het is echt een heel mooi typisch Indonesisch stadje en overal in de stad zijn oude Hindoeistische tempeltjes en mooie gebouwen. Ook liggen overal offertjes, iets Hindoeistisch. Het zijn kleine bakjes gemaakt van bladeren en daar liggen dan weer bloemetjes in en soms ook kleingeld of iets van eten. We vonden een heel mooi hostel dat zo uitkeek over de rijstvelden, terwijl het ook weer in de stad lag. Ubud zelf is echt een heel gezellig stadje met heeel veel leuke winkeltjes en ook een hele grote markt waar je eigenlijk het liefst alles wil kopen! Normaal koop ik altijd heel veel op vakantie, maar nu echt nog bijna niks omdat ik bij alles denk ‘dat moet ik nog zo lang mee zeulen’. Mijn score van de dag was nu een mooi paar (echte?) zilveren oorbellen, er is heel veel zilver in Ubud! Wat ons trouwens echt meteen opviel (en dat is de rest van de tijd in Indonesië zo gebleven), is dat de Indonesiërs heel enthousiast zijn over Nederlanders. Als je zegt waar je vandaan komt is het gelijk ‘oohhhh Belanda!!!!!’ en ze kennen allemaal wel een paar Nederlandse woordjes of ze hebben vrienden/familie in Nederland. Erg leuk!

Net iets buiten het centrum van Ubud zit het ‘Monkey Forest’. Opeens zit je midden in de natuur met super mooie bomen, riviertjes en her en der wat oude tempels. De bewoners zijn apen. Ik was er stiekem wel een beetje bang van omdat we allemaal verhalen hadden gehoord van mensen dat de apen op je springen omdat ze denken dat je eten hebt. We hadden alle plastic tasjes en flesjes water weggedaan en gelukkig konden we ongedeerd het park weer verlaten haha. Het was wel heel leuk om te zien, vooral de kleine schattige baby’tjes die onder aan de buik van hun moeder hangen. Iets minder leuk vond ik het als ze bij mij in de buurt gingen vechten :p

Ook hebben we in Ubud nog een traditionele Balinese voorstelling bezocht met zang en dans. De setting was super mooi, bij een mooi verlichte oude tempel. De voorstelling zelf was interessant om te zien maar ik vond het toch een beetje tegenvallen, het was erg eentonig allemaal en ik kon het verhaal niet goed volgen. Er zaten een heleboel mannen in een kring die constant het zelfde zongen, namelijk Chakecak chakechak chakechak en het ging maar door haha. Op het einde gingen ‘de paardenman’ nog helemaal in trans met zijn blote voeten door vuur en hete kolen lopen, wel een kwartier lang!

Op 19 mei zijn we verder naar het noorden van Bali getrokken, namelijk naar Munduk. Dit is een klein plaatsje best hoog in de bergen. De tocht hier naar toe was al super mooi, allemaal over kleine weggetjes door het super mooie groene landschap. Ik was vergeten dat Bali zo mooi is! We hadden wederom een heel mooi verblijf, een heel schattig huisje met veranda waarbij je zo uitkeek over de bergen. Er was echt een hele gemoedelijke sfeer, we hadden echt een campinggevoel! We merkten wel gelijk dat het hier een stuk frisser was, ’s avonds hadden we zelfs lange broeken en vesten aan! Munduk staat bekend om de mooie natuur, jungle maar ook rijstvelden. We kregen een plattegrondje van de mensen van ons hostel waarop wat routes stonden en mooie punten zoals watervallen. We hebben toen zelf een trekking gedaan door de jungle met behulp van onze plattegrond en door onderweg af en toe wat vragen aan de mensen. Zo gauw je van de weg af was in Munduk (het dorp is eigenlijk maar 1 straat) zaten we midden in het regenwoud! We liepen over smalle, soms steile, paadjes en hadden vaak de mooiste uitzichten! Na een tijdje kwamen we uit bij echt een hele mooie grote waterval! Overal fladderden vlinders en het was echt een paradijs! Helaas tijdens de tocht ook twee hele akelige grote spinnen gezien waar ik wel even panisch van werd haha.

We vervolgden onze tocht en kamen onderweg een klein hutje tegen waar je koffie, thee of chocomel kon drinken. Munduk staat blijkbaar bekend om zijn bijzondere koffie. Bij het hutje stond namelijk een kooitje met een klein dier erin, ik weet niet wat het was maar het was een soort kruising tussen een vosje en een fred. Ze voeren deze beesten koffiebonen, die poept ie dan bijna heel weer uit. En van deze uitgepoepte bonen zetten ze dan koffie die een hele bijzondere smaak moet hebben. Ik houd niet van koffie dus ik hield het maar bij chocomel gemaakt van de zelfgeteelde cacaobonen, die was lekker! Ook heb ik gezien hoe vanille en andere kruiden in het wild groeien en eruit zien! Na deze pauze gingen we op zoek naar de tweede waterval op de kaart, het pad werd nu moeilijker begaanbaar en steiler. De tweede waterval was eigenlijk nóg mooier dan de vorige. Blijkbaar de grootste van Bali. Als je dichtbij kwam werd je helemaal nat van de nevel en het harde neer denderen van het water veroorzaakte een harde wind. Na deze waterval ons rondje afgemaakt en weer terug gelopen richting het dorp. Het was echt een super mooie tocht, bij Bali denk ik niet gelijk aan regenwoud en het was zo leuk dat we lekker alleen konden lopen en helemaal geen andere toeristen tegen kwamen.

Terug in het dorpje kregen we bij een winkeltje schattige puppy’s in onze handen gedrukt haha, zo lief! ’s Avonds nog lekker op onze veranda zitten kaarten voor het echte campinggevoel ;)
De volgende dag lekker ontbeten tussen de bergen en verder gegaan naar het noorden van Bali, Lovina. Een gezellig stadje aan het strand met een leuke boulevard vol winkeltjes en gezellige restaurantjes. We hadden nu zelfs een hostel met zwembad, hoe luxe! En het is allemaal super goedkoop! Het strand van Lovina vond ik niet zo heel mooi, het heeft vulkanisch (lees zwart) zand en de zee was een beetje troebel. Eerst lagen we met onze handdoekjes op het strand, maar verwend dat we nu al zijn, wilden we liever ligbedjes. En die vonden we! Bij een super chique hotel inclusief restaurant, loungeplek en zwembaden mochten we voor een drankje de hele middag op hun luxe bedden liggen en werden we behandeld als koninginnen. De Balinese mensen zijn hier allemaal zo onderdanig in dat je er soms zelfs ongemakkelijk van wordt.

De volgende dag zijn we vanuit Lovina gaan snorkelen. We reden met een busje naar het noordwesten van het eiland en vanuit daar gingen we met een bootje naar een klein eilandje. Hier kan je echt zooooo mooi snorkelen, niet normaal! Je kan heerlijk rustig dobberen op het water en onder je zie je de mooiste onderwaterwereld verschijnen. Allerlei gekleurde vissen, super mooi koraal, mooie planten en anemonen, schelpen, grote blauwe zeesterren. Het mooie was ook dat je langs een soort klif snorkelde, waar de rotsen vol koraal zo afliepen diep de zee in. Ook waren er steeds stukken rots met koraal en dan weer diepe zee waar je zo tussendoor kon zwemmen, ik kan het niet zo goed uitleggen maar het was in ieder geval zo mooi! Sietske vergeleek het met alsof je in de onderwaterwereld van de Pandadroom was. Je moet dit gewoon een keer doen in je leven, je bent echt in een andere wereld! ’s Avonds hebben we in Lovina de mooiste zonsondergang ever gezien, de lucht was helemaal oranje/rood/roze en daar tussendoor hele mooi gevormde wolken.

Na Lovina wilden we naar Padangbai, een plaats in het oosten van Bali. Vanuit daar kan je namelijk makkelijk met de boot naar Lombok, het eiland naast Bali. Het was best een lange rit en de taxichauffeur (ja we doen alles hier met de taxi, is goedkoper dan de bus!) vertelde ons dat er eigenlijk niet veel te beleven is in Padangbai. We kwamen om 12.15 aan en er ging een ferry om 13.00 dus besloten we die maar te nemen en gelijk door te gaan naar Lombok! Vijf uur op de boot en toen nog een uur in de bus naar het plaatsje Senggigi. Een lange reisdag dus! We vonden een hostel voor €2,50 per persoon inclusief ontbijt. Wat we toen nog niet doorhadden was dat het hostel achter een moskee stond die om 5 uur ’s nachts kei hard begon te jengelen voor minstens een half uur…

De volgende dag besloten we weer scooters te huren. Dit was in Vietnam goed bevallen, je komt zo op leuke plekken met vaak onverwachte situaties! We moesten hier wel links rijden maar daar wen je echt zo aan. We hadden een kaartje en een aantal plaatsjes waar we heen wilden. Zo gingen we eerst naar Lingsar, hier was een tempel gemaakt voor Hindoes en Moslims samen. Erg bijzonder dus! De tempel zelf vond ik eigenlijk minder bijzonder, maar ja we zijn natuurlijk ook al een beetje kieskeurig geworden na het zien van 164623 tempels. Daarna doorgereden naar Suranadi waar volgens de beschrijving een badplaats zou zijn. Het was meer een ordinair viezig zwembad met alleen maar Indonesiers die al hun kleren aan hadden, we zouden raar aangekeken worden als wij daar in onze bikini tussen zouden huppelen. Maar niet doen dus.. Wel was er daar een mooie Hindoeistische tempel waar net een soort gebed/dienst plaats vond. En we liepen nog langs een ander Monkey Forest met heel veel aapjes. We besloten wat te eten bij de lokale tentjes daar en we hebben voor een paar centen super lekkere gadogado op! Dat is rijst met groente, tofu en pindasaus.

Toen weer verder gereden alleen het weer werkte niet zo mee, regen! We schuilden eerst even onder een afdak waar wat kleine giechelende meisjes stonden. Ze smoesden over ons, waren super nieuwsgierig maar tegelijkertijd ook heel verlegen. Het werd droger, we reden een stukje verder en het begon weer te regenen. Maar weer schuilen onder één of ander afdak. Er kwam een man naar ons toe met de vraag of we bij hem in huis wilden schuilen onder het genot van een kopje koffie of thee, hij wilde graag zijn Engels oefenen. Graag, leuk! We liepen met hem mee naar zijn huisje, heel primitief. Hij had een vrouw en een baby van 1,5. De man heette trouwens Eka, de vrouw Nisa en het dochtertje Tika. We hebben gezellig gekletst en hij was erg nieuwsgierig naar de verschillen tussen Nederland en Indonesië. Bijvoorbeeld qua geld, werk, trouwen etc. Ze vinden het heel gek dat je in Nederland al kan samenwonen voordat je gaat trouwen. Dat kunnen hun zich echt niet indenken. Daarentegen waren andere dingen voor ons juist weer vreemd. Er kwam een vrouw aanlopen en hij zij ‘this is my second mum’. Ik dacht misschien zijn stiefmoeder omdat zijn ouders zijn gescheiden. Maar zijn vader had gewoon twee vrouwen, dat kan bij Moslims. Zijn vader sliep 3 dagen bij de ene vrouw en 4 dagen bij de andere vrouw, en blijkbaar vonden ze het prima. Zelf had Eka genoeg aan één vrouw zei hij.

Eka wilde ons een rondleiding geven door zijn dorp, waar ongeveer 200 mensen wonen. Dit is echt zo leuk! Je komt op plekken waar je anders nooit zou komen en ziet gewoon het dagelijkse leven. De bananenoogst die net gedaan was, kinderen die de stelen daarvan met grote messen in stukken hakken voor de koeien, spelende kinderen, we zagen de oudste man van het dorp (100 jaar!). Iedereen is super vriendelijk en nieuwsgierig, iedereen lacht. Er was een man die heel graag wilde dat we naar zijn huis kwamen kijken. Het was echt super klein, onze schuur is nog groter. Toch was hij super trots, zo mooi om te zien. De mensen leven gezellig buiten met z’n allen en lijken heel tevreden. We hadden nog wel veel langer willen blijven maar we moesten ook een beetje opschieten. We moesten namelijk nog een hele tocht terug en wilden het liefst voor het donker werd thuis zijn!

Onderweg toch nog één stop gemaakt, bij een school. Ik zag dat er op het schoolplein een soort ceremonie aan de gang was en stopte om even te kijken. Een leraar zag dat en hij wenkte ons om naar binnen te komen. Het was echt nog hysterischer dan ons vorige schoolbezoek toen in Vietnam! We werden naar een soort podium geleid en daar op stoeltjes neergezet. De ceremonie stopte maar ze vroegen verder ook niks aan ons ofzo. We zaten echt als een stel beroemdheden en werden door honderden kinderen aangestaard, een beetje ongemakkelijk. We vroegen of we met de kinderen op de foto mochten en of we foto’s mochten maken. Alle kinderen werden helemaal gek, ze drongen allemaal om bij ons te staan. Toen ik ervoor stond en ook nog ‘smile’ en ‘peace’ riep voor de foto duwden ze elkaar helemaal naar voren en werden voorste kinderen geplet en moesten huilen. Tijd om te gaan dachten we zo, we moesten ons een hele weg banen door alle kinderen om buiten de poort te komen haha. Wat een gekte!

De volgende dag (inmiddels 24 mei) lekker aan het strand gelegen in Senggigi, hier in tegenstelling tot Lovina wel met mooi wit zand en een super blauwe zee! Aan het einde van de middag gingen we een stukje met de taxi naar Bangsal en vanuit daar met een bootje naar Gili Trawangan, één van de drie Gili Eilanden die vlak bij Lombok liggen. Het bootje, officieel geschikt voor 25 personen, werd volgepropt met minstens 50 man die ook nog allemaal super veel grote bagage bij hadden zoals koelkasten, grote planten, dozen en buizen. Na een half uurtje opgepropt gezeten te hebben kwamen we aan bij het eiland. Dit is het heerlijkste eiland waar ik ooit geweest ben!!! We zijn daarom uiteindelijk ook 4 nachten gebleven.

Er hangt echt een hippie sfeer, het is eigenlijk heel toeristisch maar toch is dat niet storend hier. Iedereen is super chill, en zijn leuke barretjes, veel tweedehandswinkeltjes, gezellige strandtentjes en heel veel guesthouses. Er rijdt geen verkeer, alleen fietsen en paarden met karretjes en 95% van de mensen hier is backpacker. We vonden een leuk guesthouse met maar 3 kamers, meer naar het midden van het eiland toe tussen de locals. De eigenaresse was ‘Mama Ani’, een heel grappig vrouwtje, echt een schreeuwlelijk maar wel super vriendelijk! Die avond hebben we nog met de harem geskyped want Jessica was jarig! Het was heel gezellig weer met elkaar te kletsen, ondanks dat eerst de wifi uitviel en we opzoek moesten naar een internetcafé en dat daarna ook nog de stroom van de laptop uitviel…

De eerste echte dag op het eiland hebben we fietsen gehuurd zodat we makkelijk het eiland rond konden fietsen. We zijn helemaal naar het noorden gefietst en hadden snorkelspullen gehuurd. Er zitten hier namelijk zeeschildpadden! Helaas faalde het snorkelen een beetje bij mij. De zee was best wild, ik kreeg heel de tijd water in mijn snorkel, het was diep dus ik kon niet even op een rots rusten en er was ook nog een hele sterke stroming die je helemaal naar rechts sleurde. Ik heb wel wat mooie vissen gezien, maar helaas geen schildpad  Na een half uur was ik helemaal uitgeput en hield ik het voor gezien. Toen lekker op het strand gelegen en nog naar mooie schelpen en koraal gezocht. Daar ligt heel het strand namelijk vol van!

Toen de zon begon met onder gaan zijn we naar het zuiden naar het eiland gefietst voor de zonsondergang, dit had mama Ani ons getipt. Het was zeker de moeite waard!! Doordat het eb was geworden kon je ver het strand oplopen, wat eigenlijk meer bestond uit rosten en schelpen. Hier keken we weer naar een hele mooie zonsondergang, minstens zo mooi als in Lovina!

’s Avonds/’s nachts was er op het strand de beruchte Full Moon Party, daar moesten we natuurlijk bij zijn! Het is hier op dit eiland alleen niet zo groots en als in Thailand, wat eigenlijk alleen maar positief is denk ik. Het vond plaats op het strand bij het kampvuur en het was echt heel leuk! Ik denk dat 9 van de 10 mensen hier ‘magic mushrooms’ op had dus dat was wel heel grappig om te zien. Ik heb vooral veel gekletst met andere backpackers omdat ik de muziek niet zo leuk vond om op te dansen, altijd leuk om ervaringen en tips uit te wisselen en mensen van over de hele wereld te ontmoeten!

De twee dagen daarop bestonden voornamelijk uit veel uitslapen, chillen op het strand, eten, drinken, rondlopen, winkeltjes afstruinen, nog meer eten/drinken en nog meer chillen. Soms rakken we echt heel veel tijdens onze reis omdat we zo veel mogelijk willen zien, maar nu hadden we echt een heerlijk vakantie gevoel!

Op 28 mei was het dan echt tijd om terug te gaan naar Bali. Met boot, bus en taxi gingen we terug naar Denpasar. Hier lag mijn paspoort met Thaise visum klaar! We zijn toen doorgegaan naar Seminyak, dit lag vlak bij het vliegveld waar we de volgende dag alweer moesten zijn. Gelukkig vlogen we pas ’s avonds zodat we nog bijna een hele dag in Seminyak hadden. We hebben hier nog wat gewinkeld en aan het strand gelegen (het begint bijna saai te worden he?). En toen was het alweer tijd om Indonesië te verlaten. We hebben opnieuw veel gezien en gedaan en ik heb er echt van genoten!! Alweer vloog de tijd om en nu ik dit typ zit ik in het vliegtuig op weg naar Kuala Lumpur, Maleisie. Het één na laatste land. Ik ben heel benieuwd wat ons hier te wachten staat omdat ik hier nog nooit geweest ben en er eigenlijk niet zo veel vanaf weet.

Ik zal proberen jullie snel weer op de hoogte te brengen!

Terima kasih (=dankjewel) voor het lezen en Sampai bertemu lagi (=Tot ziens)!!!!

Xxx Leoni