Stage en Galibi

Hello everybody!!

Hier weer even een update vanuit Paramaribo! Er is een hoop gebeurd en ook veranderd in de afgelopen 2 weken dat ik niet geschreven heb! Ik zal beginnen bij waar ik ongeveer gebleven was.

Vrijdag 16 maart hebben we met de Beterwonenstraat (de vier derdejaars Pabo’ers) een ‘Walking Dinner’ gehouden! We zijn dus met z’n 11’en in totaal en wonen verspreid over 3 huizen. Elk huis zorgde voor een gang van het diner. Het voorgerecht hadden we bij Esli, Angelique en Marlou: toastjes met kouseband en ei en ook nog bakabana (gebakken banaan) met satésaus, lekker! Het hoofdgerecht was in de Beterwonenstraat, een barbecue! Dat hadden we nog niet gedaan hier, super lekker! Het toetje was in ons huis, we hadden chocoladetaart gebakken, gelatine vormpjes gemaakt (dat zag er leuk uit maar smaakte voor geen meter) en allerlei soorten (Surinaams) fruit. Het was een hele gezellig avond en we hebben lekker gegeten!

Die zaterdag hadden we gepland om naar Whitebeach te gaan, maar helaas regende het heel de dag! Dat kon dus niet doorgaan… Een chilldagje dan maar en dan doen we wel weer een andere keer een poging om te gaan. Zondag moesten we heel vroeg ons bed uit (06.30) want we gingen naar de vogeltjeswedstrijd op het Onafhankelijkheidsplein! Dit is een grote ‘sport’ in Suriname en vandaag was de finale. Twee vogeltjes worden in hun kooitjes naast elkaar gezet en het is de bedoeling dat ze zoveel mogelijk fluiten in een kwartier. Wie het meeste heeft gefloten heeft gewonnen. Dat dit een belangrijke dag was voor de Surinamers bleek wel, want zelfs de president Desi Bouterse was aanwezig! We hebben hem van heel dicht bij in levende lijve kunnen zien.

Na vogeltjeshappening gingen we naar Fort Zeelandia voor een rondleiding. Hier hebben ook de decembermoorden plaatsgevonden. Het was heel interessant om te zien, echt een stukje cultuur wat je niet mag missen als je hier bent. Wat wel heel apart was vond ik is dat je een uur voor die rondleiding de president nog vrolijk rond ziet lopen en aanbeden ziet worden, terwijl je daarna tijdens de rondleiding te horen krijgt wat hij eigenlijk allemaal op zijn geweten heeft. Heel apart om dit zo op dezelfde dag mee te maken…

Stage
Toen we die maandag (19 maart) na het weekend op stage aankwamen merkten we gelijk al dat er een hele bedompte sfeer hing. Ik had gelijk door dat er iets niet goed was. Toen ik aan een leerkracht vroeg wat er aan de hand was, bleek dat er een meisje van mijn stageschool vermoord was. Het ging om een familiedrama: Een man had zijn vrouw, de zus van zijn vrouw en haar kind (meisje van stage) doodgestoken. Ik schrok hier echt heel erg van, super heftig! Ik heb in Nederland op stage nog nooit meegemaakt dat er een kind of zelfs ouder van een kind was overleden. En nu was er gewoon een kind vermóórd. Het meisje zat in groep 8 en ik kende haar verder niet, maar toch heel heftig om de hele school (kinderen en leraren) zo in tranen te zien. Ik heb geprobeerd mijn klas zo goed mogelijk op te vangen. Ik merkte ook dat ze hier op school echt niet weten hoe ze met zo’n situatie om moeten gaan, er is geen rouwprotocol o.i.d. Om 11 uur werd besloten dat de kinderen naar huis mochten gaan en de leraren kregen toen nog een soort ‘cursus’ over hoe je met het rouwproces om moet gaan. Sietske en ik mochten hier ook bij zijn, erg interessant.

Ik heb verder steeds niet super veel verteld over hoe het op stage ging. Dit omdat de kinderen echt super druk waren en heel slecht luisterden. Ik dacht steeds ‘dit komt wel goed, het is gewoon nog wennen’. Maar het bleef gewoon het zelfde, zelfs na 5 weken. Ik heb echt 100 dingen geprobeerd om de kinderen te laten luisteren, maar niks werkte. Ze riepen gewoon door de klas, liepen door de klas, deden wat ze zelf wilden en hadden totaal geen respect voor mij. Bij Sietske’s klas was dit het zelfde. Ook hadden Sietske en ik een paar keer met de directrice gepraat over hoe we het aan moesten pakken, ze heeft ook verschillende keren preken gehouden in onze klassen, maar niks hielp. Dit zorgde ervoor dat we steeds met meer tegenzin naar stage gingen, vooral omdat het gewoon niet vooruit ging en ik de kans maar amper kreeg om de kinderen iets uit te leggen. Het is moeilijk voor te stellen voor iedereen die de klas niet gezien heeft, maar dit was gewoon echt niet normaal. Sietske en ik geven normaal echt niet zo maar op en hebben van alles geprobeerd. Maar uiteindelijk zijn we op een punt gekomen dat we dachten ‘dit willen we zo niet langer’. We hebben contact gehad met de Pabo en met het RKBO (Rooms Katholiek Basisonderwijs) hier en zij hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat we op een nieuwe stageschool aan de slag konden. We vinden het allebei heel erg jammer dat het op de St. Jozefschool niet gelukt is, maar zijn wel blij dat we nu weer met een nieuwe stage kunnen beginnen en dat we zo ook weer een andere school in Paramaribo te zien krijgen. Afgelopen vrijdag hebben we voor het eerst kennis gemaakt op onze nieuwe school, de eerste indruk was al gelijk erg goed. Ik vertel hier straks meer over.

Oeeii het wordt wel een erg lang verhaal en ik ben nog niet klaar… Ik typ maar even door en hoop dat jullie het nog leuk vinden om te lezen :)

Galibi
Afgelopen weekend zijn we met z’n negenen naar Galibi geweest. Galibi staat bekend om de grote schildpadden die daar hun eieren komen leggen. Het was echt een geweldig weekend! Ik zal even beschrijven wat we allemaal gedaan hebben:

We werden met z’n allen om 8u ’s ochtends opgehaald met een busje. In totaal moesten we ongeveer 3,5 uur rijden over vooral hobbelige wegen naar Albina, waar we op de boot stapten. Eerst gingen we nog naar Frans Guyana, het buurland van Suriname. Hier hebben we een oude gevangenis gezien (waar Papillon uit ontsnapt is, ik had nog nooit van hem gehoord maar misschien jullie wel?) en zijn we over de markt gelopen. Daarna nog even met z’n allen roti gegeten en toen op naar Galibi! We moesten hiervoor ongeveer 1,5 uur op de boot zitten. Doordat Galibi vlak bij zee ligt is het water ook iets wilder, we werden echt zeiknat met z’n allen! Gelukkig hadden we poncho’s aan om de schade te beperken haha.

Aangekomen bij Galibi zag het er echt super tropisch uit; wit strand, palmbomen en allerlei andere soorten bloemen en planten en leuke huisjes. Wij verbleven met z’n allen in een guesthouse, we hadden 3 slaapkamers, douches en toiletten, allemaal heel simpel maar wel gewoon goed. We hoefden er toch alleen te slapen want verder waren we heel de tijd op pad. Toen we aangekomen waren gingen we naar de ‘zoo’ van Galibi. Dit was echt zo leuk!!! Een man had in zijn eentje een soort dierentuin opgericht waar heel veel dieren ook losliepen. We kregen een rondleiding en je kon alle dieren vasthouden die je maar wilde. Er liepen aapjes, neusbeertjes en een capibara(soort reuzen cavia/bever) los. De aapjes sprongen ook gewoon op je, super grappig. Van de neusbeertjes was ik een beetje bang, zij wilden ook op je springen maar ze hadden nagels waarmee ze je konden krabben dus die ontweek ik maar een beetje haha. Ik heb aapjes op m’n lijf gehad, een schildpad vastgehouden, een slang op mn nek, een toekan op mn arm en het aller aller aller liefste ooit: een luiaard vastgehouden van 8 maanden oud! Die was zooooo lief en schattig, hij klemde zich helemaal om je lijf en je kon m lekker kroelen, zo lief! Er waren ook nog mini-kaaimannen en een vogelspin die je vast kon houden, maar hier heb ik toch maar even voor bedankt.

Na het dierentuinavontuur gingen we samen avondeten en daarna begon het volgende avontuur: naar de schildpadden! We gingen in het donker (weer met poncho’s uiteraard) de rivier op, waar we ook nog een best grote kaaiman in zagen zwemmen, ieh! We hadden in de boot met z’n allen een groot zeil over ons heengetrokken omdat we anders zeiknat zouden worden, helemaal omdat we nu nog dichter bij de zee zaten en het water dus wilder was. Sommigen van ons kregen hier een heel claustrofobisch gevoel van, omdat je nu natuurlijk helemaal opgesloten zat in het donker op een rivier, maar ik had er eigenlijk helemaal geen last van gelukkig. Toen we aankwamen op het strand zagen we al vrij snel een grote schildpad die weer terug naar zee ging. Ik schrok er echt van, zo groot dat die beesten zijn! Daarna moesten we even wachten en gingen de gidsen voor ons een schildpad zoeken die eieren aan het leggen was. Ook deze vonden ze heel snel! We konden met z’n allen super dichtbij komen omdat broedende schildpadden in een trans zijn, ze hebben hier dus geen last van. Het was echt heel bijzonder om te zien. Een schildpad legt ongeveer 150 eitjes per keer, deze zien er echt uit als pingpongballen. We mochten de schildpad ook even aanraken, heel bijzonder. Het zijn echt grote beesten, ongeveer 1 meter 20. Toen de schildpad klaar was met eitjes leggen ging hij het nest met z’n achterflippers dichtmaken. Daarna gingen we weer terug naar de boot. Weer bij het guesthouse aangekomen hebben we nog gezellig met z’n allen bij het kampvuur gezeten. Een super leuke dag!

De volgende dag hebben we eerst samen ontbeten. Daarna zijn Sietske en ik nog samen terug gegaan naar de zoo om nog even met de aapjes en mijn nieuwe lievelingsdier de luiaard te kroelen! Sietske had ook nog de vogelspin vastgehouden ieeeh!! Toen we weer terug kwamen hebben we nog even een wandeling gemaakt door het dorpje en hebben we nog wat souvenirtjes gekocht. Daarna moesten we helaas al weer beginnen aan de hele tocht terug. Om ongeveer 18.30 waren we weer terug bij ons huis en zijn we nog even pannenkoeken gaan eten. Het was echt een geweldig weekend! Echt alsof je op vakantie bent, ik had nog wel langer willen blijven!

Maandag zijn Sietske en ik voor het eerst begonnen op onze nieuwe school. We lopen nu stage op de St. Stephanusschool, ongeveer een kwartiertje lopen van ons huis vandaan. We zijn nu twee keer geweest en het is echt heel leuk! Het is echt een wereld van verschil vergeleken met de vorige stage. De school ziet er ten eerste al veel kleurrijker uit en is niet overal verrot en kapot. De leraren zijn erg vriendelijk tegen ons. Ik loop nu stage in klas 1 (groep 3) en Sietske in klas 2 (groep 4). Wel heel anders, ik heb al heel lang niet meer aan die kleine kindjes lesgegeven!
Ik heb al les gegeven, ook terwijl mijn mentor niet in de klas was. Dit ging gelukkig goed. Tuurlijk zijn die kinderen niet muisstil, maar dat is in Nederland ook niet zo. Ze luisteren wel veel beter en hebben gewoon respect voor mij. Echt lieve kindjes zijn het (tot nu toe tenminste haha). Ik ben dus echt heel blij dat we van stage gewisseld zijn en dat ik nu weer met plezier naar stage toe ga! Het enige nadeel is dat Sietske en ik helemaal overnieuw moesten beginnen met onze scriptie, maarja. Hier zijn we vandaag al aan begonnen en ik hoop dat dit ook gewoon goed komt!

Misschien verder nog een nieuwtje (al denk ik dat de meesten van jullie het al wel weten): Over een week hebben we hier Paasvakantie en dan gaan Sietske en ik 5 dagen naar…….. Curacao!!! We dachten nu we toch zo dichtbij zitten kunnen we deze kans niet laten schieten! Ik heb er heel veel zin in!

Verder komt 14 april ons ma voor 2 weken op bezoek, hier heb ik ook heel veel zin in!

Ik heb ook nog een niet leuk nieuwtje: onze kat Yusuf is doodgereden :( Bij ons voor op straat, hij was in één keer dood. Ik vind het echt heel erg! Gelukkig hebben we onze Lola nog :)

Iedereen heel erg bedankt voor de kaarten en berichtjes, super leuk om steeds te lezen!

Heel veel groetjes uit het zonnige Suriname!

Ps. Ik heb weer nieuwe foto's op mijn facebook gezet!